Poniższy tekst nie jest biografią ani kalendarium życia i twórczości Marii Dąbrowskiej. Jest w nim mowa o związkach Marii Dąbrowskiej z Warszawą i o utworach poświęconych stolicy. Jeśli trafiają się "niewarszawskie" wydarzenia i takież utwory, to tylko te, które miały istotny wpływ na jej życie i pisarską karierę. Związki Marii Dąbrowskiej (urodzonej 6 października 1889 roku w Russowie pod Kaliszem) z Warszawą należy liczyć od 1905 roku. Wtedy to, po opuszczeniu kaliskiego rządowego gimnazjum, Maria Szumska trafiła na dwa lata na pensję (czyli do prywatnej żeńskiej szkoły) Pauliny Hewelke, mieszczącej się w kamienicy przy ul. Marszałkowskiej. "Nasza pensja - pisała Dąbrowska we wspomnieniowym eseju Warszawa mojej młodości - mieściła się w długiej szarej kamienicy przy ulicy Marszałkowskiej 122. Zajmowała, o ile pamiętam, drugie i trzecie piętro tej kamienicy rozbudowanej szeroko między Marszałkowską, Nowo-Sienną (później Sienkiewicza) i Zgodą". W tym miejscu w latach sześćdziesiątych stanęły Domy Towarowe Centrum, ale tego Maria Dąbrowska pisząca te wspomnienia w roku 1954, nie mogła przewidzie. [...] Maria Dąbrowska , z urodzenia kaliszanka, byłą związana z Warszawą przez sześćdziesiąt lat, a 37 spędziła w mieszkaniu przy Polnej 40. O Warszawie pisała w Przygodach człowieka myślącego, opowiadaniach okupacyjnych, opowiadaniach z tomu Gwiazda zaranna, w Dziennikach i w drobnych publikacjach. W stolicy przeżyła dwudziestolecie międzywojenne, okupację, Powstanie i trudne lata odbudowy. Chociaż ostatnie lata życia spędziła w podwarszawskim Komorowie, sercem czuła się warszawianką. Kochała to miasto. [Ewa Manowiecka, 2015]
Bogato ilustrowane dzieło o najsłynniejszych Polakach, dla których Kresy były kolebką i "najściślejszą ojczyzną". Książka prowadzi tropami Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Elizy Orzeszkowej do kraju ich lat dziecinnych i młodzieńczych.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 004444 od dnia:2024-04-29 Wypożyczona, do dnia: 2024-06-28
Tom szkiców i artykułów najwybitniejszego dziś znawcy twórczości i życia Stanisława Ignacego Witkiewicza jest prawdziwym wydarzeniem. To suma ogromnej pracy, jaką prof. Janusz Degler włożył i wkłada nadal w odkrywanie Witkacego. To zbudowana z niejednorodnych elementów, ale niezwykle zmyślna architektonicznie quasi-biografia twórcy.Część pierwszą stanowi Kronika życia i twórczości Witkacego (1918-1939), obejmująca dojrzałe lata twórcy: bardzo solidny przyczynek do biografii Witkiewicza juniora.To z jednej strony drobiazgowy zapis codzienności Witkacego, opis budowany niejednokrotnie z cytatów z listów Witkacego, w których nieraz uzewnętrzniał się bardzo szczegółowo. Z drugiej zaś strony to zarys najistotniejszych wątków z życia autora Pożegnania jesieni.Wątki owe wydobywa i rozwija prof. Janusz Degler w niezwykle ciekawy sposób w zbiorze szkiców i artykułów pomieszczonych w części drugiej. Przynoszą one wnikliwy opis życia Witkacego-twórcy, Witkacego-filozofa, wreszcie, a może przede wszystkim Witkacego-męża.W części trzeciej autor tomu jeszcze dokładniej bierze pod lupę codzienność Stanisława Ignacego: prezentując korespondencję Witkacego z bliskimi twórcy osobami (m.in. Kornelem Makuszyńskim i Jerzym Eugeniuszem Płomieńskim), wysnuwa coraz to cieńsze, subtelniejsze nici z "kłębowiska zwanego Witkacym". Bogate i szczegółowe komentarze prof. Janusza Deglera do listów przekonują, że nie ma w tej chwili równie kompetentnej i rzetelnej osoby, która mogłaby się zajmować spuścizną epistolograficzną Witkacego.Tom kończy Appendix, a w nim arcyciekawy szkic opisujący pobyt Witkacego w Piotrogrodzie, a więc wnikający w najmniej znaną kartę biografii twórcy, osnutą tajemnicą i domysłami, stawiający życie i dzieło Witkacego w nowym świetle, oparty na dokumentach z Centralnego Państwowego Archiwum Wojskowo-Historycznego w Moskwie. Tom opatrzony został Spisem opublikowanych listów Stanisława Ignacego Witkiewicza, bogato zilustrowany: wiele zdjęć publikowanych jest po raz pierwszy.
UWAGI:
Spis opublikowanych listów S. I. Witkiewicza strony 516-526, nota bibliograficzna strony 527-528. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Czwarty wieszcz. Autor kilkunastu dramatów, z których jedynie Wesele zyskało miano arcydzieła. Artysta na piedestale, którego życie prywatne pozostaje w półmroku. Mąż, który pisze o żonie w najintymniejszych strofach wierszy. Ojciec, którego zgon złamie życiorysy czworga dzieci. Człowiek, który ściga się ze śmiercią. "Czy (Panu) w oczy kiedy śmierć zajrzała? - mnie ona w oczy patrzy co dzień" - pisze w jednym z listów. Napiętnowany chorobą, spala się w nierównej walce z przeznaczeniem. Gorączkowo szuka dróg spełnienia artystycznego. W przededniu śmierci czyta o sobie: "największy z żyjących polskich poetów". Wierzy w nieśmiertelność, bo jedynie ona może przynieść wyzwolenie. Z archiwów, dokumentów rodzinnych, listów i pamiętników Monika Śliwińska rekonstruuje mało znany, prywatny portret Stanisława Wyspiańskiego. Przedstawia dramatyczny zapis życia genialnego malarza, poety, reformatora teatru; artysty u szczytu popularności, który żegna się ze światem.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 489-498. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W obszernym tomie zgromadzono trzy książki Juliusza Żuławskiego: Z domu, Czas odzyskany oraz Przydługą teraźniejszość. W pierwszej mocno rozbrzmiewa głos ojca Juliusza, Jerzego Żuławskiego, autora Na srebrnym globie, pisarza, filozofa, legionisty. Wielka wrażliwość Jerzego Żuławskiego, głęboko zakorzenionego w galicyjskiej wolności sumienia i słowa, a zarazem przejętego polityczną sytuacją wielonarodowościowej Ojczyzny, zasługuje na przypomnienie dzisiaj, w naszym niełatwym do rozpoznania świecie. Twórca słynnej trylogii księżycowej żyje w pamięci synów, Marka, Juliusza i Wawrzyńca, w ich sposobie bycia, światopoglądach, a nade wszystko - w wysokim poczuciu odpowiedzialności za drugiego człowieka.Lektura tych wspomnień to fascynująca podróż po historii końca wieku XIX i wieku XX. Losy Żuławskich dokumentuje barwna korespondencja rodziny z twórcami kultury polskiej - filozofami, poetami, pisarzami, malarzami, muzykami, aktorami. Są wśród nich Stanisław Ignacy Witkiewicz, Bronisław Malinowski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Stanisław Przybyszewski, Ludwik i Irena Solscy - skupieni w ośrodkach kultury polskiej Galicji i Królestwa.Juliusz Żuławski daje wnikliwy obraz Polski międzywojennej, z jej osiągnięciami i zagrożeniami oraz tragedią drugiej wojny światowej. Wprowadza nas w burzliwe sprawy Polski końca wieku XX, ojczyzny targanej sprzecznościami politycznymi. Obejmuje jednocześnie serdecznym wspomnieniem działalność braci, którzy zapisali się w pamięci Polaków jako niepospolici ludzie i oryginalni artyści.Tom został bogato ilustrowany fotografiami z prywatnych zbiorów rodziny Żuławskich.
Kalina Jędrusik. Stanisław Dygat. Uwodziciele. Hipnotyzerzy. Królowie życia.Byli dla siebie stworzeni. I byli dla siebie przekleństwem.
Kalina przez całe życie była wpatrzona w ojca libertyna, który żył w trójkącie z żoną i jej siostrą. Stanisław pod względem obyczajów bardzo go przypominał. Uznany, charyzmatyczny i sporo od niej starszy pisarz zauważył ją na ulicy, gdy był jeszcze mężem innej. Długo szedł tyłem, by nie stracić jej z oczu - bo w początkującej nieśmiałej aktorce o wielkich i smutnych oczach zobaczył materiał na wielką gwiazdę i pierwszą seksbombę polskiego kina.
Dygat wiódł podwójne życie, nie licząc się z nikim.
Jędrusik przedstawiał jako swoją żonę, choć był jeszcze mężem Władysławy Nawrockiej. Kiedy Kalina poroniła, w tajemnicy przed nią pogrzebał dziecko. Godził się na jej romanse, a ona opiekowała się nim po zawałach.Eksponowała swoją seksualność jak sztandar. Prowokowała władze swą wolnością. Gdy Gomułka zobaczył jej słynny barbórkowy występ, jej omdlewające spojrzenie i krzyżyk na jej piersi, roztrzaskał telewizor.W kręgach artystycznych i towarzyskich Kalina i Stanisław byli tak wpływowi, że gdyby żyli dzisiaj i mieli konta w mediach społecznościowych, jednym wpisem mogliby wspomóc lub złamać czyjąś karierę.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 445-448. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dziś nikt nie ma wątpliwości, że Zniewolony umysł jest jedną z najważniejszych książek politycznych XX w. Ale na początku esej wywołał skrajne reakcje. Książka ukazała się w 1953 r. równocześnie po polsku (w Paryżu), po angielsku z przedmową Bertranda Russella (w Anglii, USA i Kanadzie) oraz francusku i niemiecku ze wstępem Karla Jaspersa. Na Zachodzie stała się wydarzeniem, a Czesław Miłosz zyskał sławę pisarza politycznego i antykomunisty. Polska emigracja zareagowała różnie. Dzieło docenił Witold Gombrowicz. Ostro potępiali Miłosza m.in. Stanisław "Cat" Mackiewicz i Sergiusz Piasecki. W kraju pisarza okrzyknięto zdrajcą, opluwano w mediach, a jego książki trafiły na indeks. Władze PRL miały się czego bać. W Zniewolonym umyśle Miłosz - jak nikt przed nim i nikt po nim - dokonał wiwisekcji totalitaryzmu, który po drugiej wojnie dotknął kraje Europy Wschodniej. W alegorycznych portretach czterech czołowych polskich pisarzy ukrytych pod kryptonimami: Alfa (Jerzy Andrzejewski), Beta (Tadeusz Borowski), Gamma (Jerzy Putrament i Delta (Konstanty Ildefons Gałczyński) - opisał dramatyczne mechanizmy wyborów i postaw etycznych wobec stalinizmu. Obnażał grozę systemu, a jednocześnie próbował dociec przyczyn fascynacji "nową wiarą", i być może dlatego był tak dla władz niewygodny. W latach PRL Zniewolony umysł stał się biblią opozycji demokratycznej. Bezpieka zaciekle tropiła szmuglowane z Zachodu edycje książki. Opublikowany w kraju pod koniec lat 70. w drugim obiegu do 1989 r. doczekał się kilkunastu wydań. Pierwsza oficjalna edycja ukazała się rok później.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Skrócona wersja siedmiotomowej "Autobiografii" Joanny Chmielewskiej, która ukazywała się w latach 1994-2008. Tytuły rozdziałów odpowiadają tytułom poszczególnych tomów, więc każdy zainteresowany życiem autorki czytelnik będzie mógł z łatwością poszerzyć swoją wiedzę, sięgając do wybranej części.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Mam nadzieję, że dzisiejszym czytelnikom nie trzeba przedstawiać Marii Dąbrowskiej. Wprawdzie w ostatnich latach mocno zachwiały się i zamazały hierarchie literackie, wątpię jednak, by zatarło się jedno ze znakomitych polskich nazwisk pisarskich XX wieku. W 988 roku, gdy po szesnastych perypetiach udało się wreszcie wydać pierwszy wybór dzienników Dąbrowskiej, znakomity historyk i teoretyk literatury, Henryk Markiewicz, Henryk Dzienniki w jednym tomie. Markiewicz, komunikował mi jako wydawcy w liście z Krakowa: "Cała Polska tego lata czyta dzienniki Dąbrowskiej..." Z Przedmowy Tadeusza Drewnowskiego
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni